Creatieve therapie is een vorm van psychotherapie, die op een veilige manier bijdraagt aan het terugbrengen van sociaal-emotionele problemen bij volwassenen. Door het creatieve proces kunnen (verborgen) gevoelens worden verwerkt, zodat een andere omgang met jezelf en de wereld ontstaat.Op weg naar de volwassenheid verleren de meeste mensen langzamerhand het spelen. Terwijl het belangrijk is, om in een steeds veranderend leven je aan te kunnen passen door soepelheid van geest. Creativiteit reinigt de ziel en helpt bij het vinden van nieuwe zingeving.
Therapie werkt vanuit een probleemvraag. Met je gevoelens in de knoop zitten, een gedragsprobleem, telkens tegen hetzelfde aanlopen. Creatieve therapie kan je een andere kijk op jezelf geven. Door creatief uiten laat je veel meer van jezelf zien, dan in een gesprek. De begeleider let op welke keuzes je maakt, hoe je vorm geeft en hoe je lichaam beweegt in de ruimte.
Na een paar keer worden er duidelijk werkdoelen opgesteld en je wordt begeleid in een veranderings- en/of verwerkingsproces met gerichte opdrachten. Je oefent (on)bewust in een andere omgang met jezelf.
Bij volwassenen werkt therapie bij:
- angsten/fobieën
- overspannen zijn / burn-out
- eenzaamheid
- veel conflicten
- overgangsfasen (naar volwassenheid, het lege nestsyndroom)
- rouw en verlieservaringen (van dierbare, werk, relatie, gezondheid)
In overleg bespreken we wat de insteek van de begeleiding of therapie is. Is het puur observatie/analyse of in enkele sessies werken aan een concreet doel. Volwassenen hebben vaak zelf een goed beeld waar ze aan willen werken. Creatieve therapie kan helpen bij het vinden van de blinde vlekken.
Ervaring:
"Naast mijn kind ben ik zelf ook therapie gaan volgen bij Titia. We hebben als gezin gezien dat je als ouder en kind met onzichtbare draadjes verbonden bent en dat dat soms gevolgen kan hebben op hoe iemand in het leven staat. Zelf heb ik mijn verleden los kunnen laten en heb geleerd van mezelf te houden. Ik neem wat ik heb geleerd en gedaan nog steeds mee in mijn dagelijkse leven."
(Familie)systeem en loyaliteit. Je bent onderdeel van een geheel. Ieder doet er toe en geeft elkaar betekenis. Je wordt mede bepaald door de ander. Er bestaat een diepe onderlinge loyaliteit tussen de leden van een systeem.
Drie basisprincipes;
In het familiesysteem zijn er drie wetten, waarop alles gebaseerd is.
- Alles en iedereen heeft evenveel recht op een plek in het systeem. Iemand buiten sluiten kan niet. Ook bijv. een andere ouder of een ander herkomstland niet. Een geheim heeft ook een plek.
- In het systeem is een rangorde. Dit is op volgorde van leeftijd of binnenkomst (bijv. bij pleegkinderen).
- Er is balans in geven en nemen. Het is niet nodig, dat er hetzelfde gegeven wordt als er genomen wordt. Wie teveel geeft, ontneemt de ander de kans om terug te geven. Er is geen geven zonder nemen.
Verstrikkingen
Wanneer, door welke reden dan ook, één of meer van deze wetten in een systeem in de knel komen, ontstaan verstrikkingen.
Die ontstaan uit liefde, met de bedoeling om, gezien de omstandigheden, het zo goed mogelijk te maken voor het hele systeem.
Je wordt vaak onbewust in dienst genomen door het systeem om het geheel in tact te houden.
Voorbeelden
- Pijn voor iemand dragen
- Iemand volgen (doodswens)
- Je erboven stellen
- Iemand beschermen tegen weggaan
- Het leven van iemand anders leiden (bijv. van iemand die buitengesloten is).
Vanuit die verstrikkingen kunnen symptomen ontstaan, zoals bijv. angsten, gevoel er niet bij te horen, relatieproblemen, het ontbreken van kracht, doelen niet kunnen realiseren, slachtoffer of underdog gevoel.
